https://infognomonpolitics.gr
Σταύρος Καλεντερίδης Κύπρος
Ο εφιάλτης των Παλαιστινίων. Έτσι αποκαλούν οι «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» το εγχείρημα “ειρήνης” του προέδρου Τραμπ, για την επίλυση της διαμάχης μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης.
Το πόσο μονόπλευρα υπέρ του Ισραήλ είναι ο Αμερικανός Πρόεδρος, δύσκολα μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Αρκεί να αναφερθεί πως, παραβιάζοντας την πολιτική ουδετερότητα δεκαετιών από τους προκατόχους του, ο Τραμπ αποφάσισε προ διετίας να μεταφέρει την πρεσβεία των Η.Π.Α. από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ – την πόλη που υποτίθεται θα μοιραζόντουσαν οι Παλαιστίνιοι με τους Ισραηλινούς. Το ανατολικό μέρος της οποίας, υποτίθεται πως θα γινόταν η μελλοντική πρωτεύουσα των Παλαιστινίων..
Με την παρουσίαση της νέας πρότασης Τραμπ για οριστική επίλυση της διένεξης στην περιοχή, όλα τα ανωτέρω αποτελούν πλέον χίμαιρες του παρελθόντος. Ο τρόπος που επιβάλλεται η εν λόγω «επίλυση» είναι ιδιαίτερα συμβολικός και σημαντικός για την επίλυση του δικού μας, Κυπριακού ζητήματος. Αξίζει να εξετάσουμε λοιπόν την αμερικανική πρόταση «λύσης», κάνοντας μια ψύχραιμη ανάλυση, συγκρίνοντας την κατάσταση με αυτήν της Κύπρου, για να δούμε τι ακριβώς μας περιμένει.
Αρχικά, ο Τραμπ στα πλαίσια της πρωτότυπης πρότασής του, εξαναγκάζει τον Πρωθυπουργό του Ισραήλ Νετανιάχου, να διαπραγματευτεί και να συμφωνήσει.. με τον εαυτό του! Σχεδόν κάθε πρόεδρος των Η.Π.Α. επιχείρησε στο παρελθόν να παρουσιάσει τη δική του λύση στο παλαιστινιακό ζήτημα. Αυτή όμως είναι η πρώτη φορά που οι Παλαιστίνιοι δεν προσκλήθηκαν καν να συμμετάσχουν στις διαδικασίες. Η.Π.Α. και Ισραήλ θα συναποφασίσουν τη μοίρα των δυο λαών, ενώ οι Παλαιστίνιοι θα αρκεστούν σε καθεστώς παρατηρητή (!) στις διαπραγματεύσεις. Μεταφέροντας το ανωτέρω στην Ελληνική περίπτωση, ένα παρόμοιο καθεστώς φαίνεται να επιφυλάσσουν και για την Κυπριακή δημοκρατία, οι διεθνείς διαμεσολαβητές, και όσοι δυστυχώς Έλληνες πρεσβεύουν τη δικοινοτική – διζωνική ομοσπονδία. Κατοχικές δυνάμεις από τη μία και διεθνείς διαμεσολαβητές από την άλλη, θα συναποφασίσουν κατά του Ελληνισμού.
Εξίσου ενδιαφέρον για την Ελληνική περίπτωση, είναι πως σύμφωνα με τη λύση που θα επιβληθεί από τις Η.Π.Α. και το Ισραήλ, οι Παλαιστίνιοι που αναγκάστηκαν να γίνουν πρόσφυγες στην ίδια τους τη χώρα, δεν θα μπορέσουν να επιτρέψουν στα σπίτια τους. Σύμφωνα δηλαδή με την τελική πρόταση, οι πρόσφυγες που έχασαν τις περιουσίες του το 1948 και μετά πάλι το 1976, δεν θα μπορέσουν ποτέ να επιστρέψουν! Η επιστροφή αυτή ήταν μάλιστα κάτι το οποίο θεωρείτο δεδομένο έως τώρα, και πάντα συζητιόταν στις προηγούμενες προτάσεις επίλυσης, αλλά πλέον μάλλον «ξεπεράστηκε» από τις εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις.
Δείτε εδώ τον τρομακτικό παραλληλισμό με την Κύπρο και τους συνανθρώπους μας που αναγκάστηκαν να γίνουν πρόσφυγες στο ίδιο τους το νησί. Στο βωμό μιας υποτιθέμενης επιστροφής που πολύ απλά ποτέ δεν θα έρθει, Ελλαδίτες και Κύπριοι μειοδότες πολιτικοί τολμούν και διαπραγματεύονται με τους εισβολείς και τις κατοχικές φασιστικές δυνάμεις της Τουρκίας. Για να έρθουν στο μέλλον οι διεθνείς διαμεσολαβητές και να αρνηθούν μονομερώς τον επαναπατρισμό των προσφύγων μας. Έχοντας βέβαια δώσει η Ελληνική πλευρά μέχρι τότε, γη και ύδωρ, με την προδοτική και εθνοκαταστροφική δικοινοτική – διζωνική ομοσπονδία.
Έπειτα, όσον αφορά την υποτιθέμενη υποστήριξη των παραδοσιακών δήθεν συμμάχων του Ελληνισμού, αξίζει να δούμε την ανύπαρκτη αντίδραση των αραβικών χωρών σχετικά με την καταστροφική πρόταση του Τραμπ. Τα «αδέρφια» των Παλαιστινίων, οι Άραβες της Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, του Μπαχρέιν, κτλ., επέλεξαν να σιωπήσουν διακριτικά και να κάνουν τα στραβά μάτια, αποδεχόμενοι το οριστικό τέλος του Παλαιστινιακού οράματος και εν δυνάμει κράτους. Οι λόγοι απλοί και αναμενόμενοι. Αφενός η επιθυμία τους για οικονομική συνεργασία με το εύρωστο Ισραηλινό κράτος, και αφετέρου η αντίληψή τους περί κοινού Ιρανικού αντιπάλου, εναντίον του οποίου επιθυμούν να συμμαχήσουν με το Ισραήλ. Η ωμή γεωπολιτική θεώρηση της πραγματικότητας, τους οδηγεί με άλλα λόγια να εγκαταλείψουν τους Άραβες αδερφούς τους. Και αυτό αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο μάθημα για την Κύπρο, η οποία πρέπει να γνωρίζει ότι με ένα ανθελληνικό πολιτικό σύστημα στη Μητέρα Ελλάδα, αυτό που πρόδωσε τη Μακεδονία και προετοιμάζει την προδοσία και του Αιγαίου, οι Ελλαδίτες πολιτικοί φαντάζουν περισσότερο εχθροί παρά σύμμαχοι. Δεν χρειάζεται να γίνει βέβαια αναφορά στους λοιπούς υποτιθέμενους συμμάχους μας..
Άξιο αναφοράς είναι και το υπόγειο τούνελ που προβλέπεται να συνδέσει τη Γάζα με τη Δυτική Όχθη, για να μην θίγονται οι Ισραηλινές ευαισθησίες, και μπορεί να μεταφραστεί σε αντίστοιχες λύσεις για σύνδεση της ελεύθερης Κύπρου με το χωριό των Κοκκίνων στα κατεχόμενα. Όπως επίσης άξια αναφοράς είναι η πρόταση κατάργησης της «Πράσινης Γραμμής» στην Ιερουσαλήμ και η προσάρτηση ολόκληρης της διχοτομημένης πόλης στο κράτος του Ισραήλ.
Τέλος, συμβολική όσο καμία άλλη ήταν και η δήλωση του Ισραηλινού πρωθυπουργού ο οποίος σημείωσε πως η μέρα παρουσίασης του εν προκειμένω προγράμματος Τραμπ για το Παλαιστινιακό ζήτημα (28 Ιανουαρίου 2020), θα μείνει στην ιστορία, έχοντας την ίδια βαρύτητα με την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, το 1948. Ο παραλληλισμός δυστυχώς είναι αναπόφευκτος και μας καλεί να προβλέψουμε τις τουρκικές κατοχικές δυνάμεις στο μέλλον, να πανηγυρίζουν την οποιαδήποτε συμφωνία ως ιστορική στιγμή, εφάμιλλη της γέννησης του φαύλου και ανθρωποφάγου ψευδοκράτους, τις μαύρες μέρες του ‘74.
Συνοψίζοντας, τέτοιου είδους «επιλύσεις» διενέξεων και διαφορών σαν αυτή που προωθούν σήμερα οι Η.Π.Α., τείνουν να νομιμοποιούν το καθεστώς που έχει επιβάλει de facto και σταδιακά με την πάροδο των ετών ο κατακτητής, και όχι να τιμωρούν την παραβατικότητα ή να εξασφαλίζουν τη δικαιοσύνη. Όπως συμβαίνει τώρα στην περίπτωση της Παλαιστίνης, έτσι και σε μία επίδοξη μελλοντική διζωνική- δικοινοτική λύση για την οποία τόσο πολύ κόπτονται σε Αθήνα και Λευκωσία, το αποτέλεσμα μέλλει να είναι μονόπλευρο και νέο-αποικιοκρατικό, οδηγώντας στον αφανισμό του Ελληνισμού της Κύπρου και σε μία ακόμα εθνική τραγωδία.
Σταύρος Καλεντερίδης
See more https://infognomonpolitics.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου