Γράφει ο Κώστας Ράπτης
Για την τουρκική πλευρά το ζήτημα των υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων αποτελεί, όπως αποκαλύπτεται, τον...
μοχλό όχι απλώς για να διεκδικήσει μερίδιο από τον πλούτο του νησιού, αλλά για να προωθήσει την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το κύριο ερώτημα, πάντοτε, είναι αυτό της κυριαρχίας και όχι των μυστικών που κρύβονται κάτω από τον βυθό.
Η έρευνα και εκμετάλλευση, σε σύμπραξη με διεθνείς ενεργειακούς κολοσσούς, των υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων της Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης, θεωρήθηκε ότι θα αποτελέσει για την Κυπριακή Δημοκρατία τον τρόπο να ενισχύσει όχι μόνο την οικονομία της, αλλά και την απειλούμενη κρατική της υπόσταση.
Για την τουρκική πλευρά, ωστόσο, το ζήτημα των υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων αποτελεί, όπως αποκαλύπτεται, τον μοχλό όχι απλώς για να διεκδικήσει μερίδιο από τον πλούτο του νησιού, αλλά για να προωθήσει την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το κύριο ερώτημα, πάντοτε, είναι αυτό της κυριαρχίας και όχι των μυστικών που κρύβονται κάτω από τον βυθό.
Σε συνέντευξή του που δημοσιεύθηκε την Κυριακή στον "Φιλελεύθερο” Κύπρου ο "υπουργός Οικονομικών” των Κατεχομένων και πρώην διαπραγματευτής για το Κυπριακό, Οζντίλ Ναμί δήλωσε χαρακτηριστικά: "Οι φυσικοί πόροι της Κύπρου ανήκουν σε όλους τους Κύπριους. Επομένως και οι δύο πλευρές πρέπει συμμετέχουν σε έναν μηχανισμό που θα διασφαλίζει ότι θα έχουν λόγο και θα επωφεληθούν από αυτούς τους φυσικούς πόρους”.
Όμως η εν γένει ορθή θέση ότι όλοι οι κάτοικοι του νησιού θα πρέπει να επωφελούνται από την αξιοποίηση των πόρων του, δεν επιλύει το πολιτικό πρόβλημα της διαίρεσης της Κύπρου κατόπιν παράνομης εισβολής, ανταλλαγής πληθυσμών και συνεχιζόμενης κατοχής. Ο Οζντίλ Ναμί το προσπερνά ακριβώς με το να προτείνει είτε τη συγκρότηση, πριν από την επίλυση του Κυπριακού, του "μηχανισμού” για τον οποίο κάνει λόγο, είτε την αναβολή της αξιοποίησης των υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων όσο παραμένει το πολιτικό πρόβλημα.
Καθώς το δέλεαρ είναι μεγάλο, αντιλαμβάνεται κανείς ότι η πρόταση στην οποία κυρίως πέφτει το βάρος είναι αυτή της συνδιαχείρισης και όχι της αναβολής. "Θα πρέπει” τονίζει "να αναπαράγουμε ό,τι θα λάμβανε χώρα σε μια ομοσπονδιακή Κύπρο. Και πρέπει να το πράξουμε σήμερα. Αν επιμένουμε να εκμεταλλευθούμε τους φυσικούς πόρους πριν από μια λύση του Κυπριακού, τότε θα πρέπει να εφαρμόσουμε από σήμερα ό,τι θα συνέβαινε στο πλαίσιο μιας λύσης”.
Πρόκειται στην πραγματικότητα για πρόταση που έχει κατατεθεί ήδη το 2011 από τον τότε ηγέτη των Τουρκοκυπρίων Ντερβίς Έρογλου και αναφέρεται στην συγκρότηση μιας επιτροπής (με ίση εκπροσώπηση των δύο κοινοτήτων και υπό την προεδρία στελέχους του ΟΗΕ) η οποία θα λαμβάνει αποφάσεις για την έρευνα και εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων, χωρίς να προϋποτίθεται ή να προεξοφλείται αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από το ψευδοκράτος ή αντιστρόφως. Τα δε έσοδα θα μπορούσε να συμφωνηθεί ότι θα χρηματοδοτήσουν την επίλυση του Κυπριακού, όποτε αυτή προκύψει, ώστε να μην υπάρχουν επ' αυτού τα αναπάντητα ερωτήματα που τόσο βάρυναν στη συνείδηση των Ελληνοκυπρίων ψηφοφόρων στο δημοψήφισμα του 2004 επί του Σχεδίου Ανάν.
Με άλλα λόγια, η Κυπριακή Δημοκρατία (η οποία για την τουρκική πλευρά θεωρείται "εκλιπούσα”) θα αποποιηθεί το κυριαρχικό δικαίωμά της να λαμβάνει αποφάσεις για την αξιοποίηση του υποθαλάσσιου πλούτου της, στο όνομα ενός νέου συνεταιρισμού των δύο κοινοτήτων ο οποίος δεν έχει ακόμη προκύψει και του οποίου τα χαρακτηριστικά προκαταλαμβάνονται με κινήσεις αυτού του τύπου. Ή, εναλλακτικά, στο όνομα των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων επί του πλούτου όλου του νησιού, τα οποία προκύπτουν από τη θέση τους ως συνιδρυτικής κοινότητας ακριβώς της "εκλιπούσας” Κυπριακής Δημοκρατίας. Και όλα αυτά υπό την εγγύηση του τουρκικού πολεμικού ναυτικού το οποίο προχωρά σε παράνομες ενέργειες, οι οποίες κατά τον κ. Ναμί, ενδέχεται κάλλιστα να συνεχιστούν, ακόμη και στο θαλάσσιο οικόπεδο 10, όπου προγραμματίζει έρευνες η αμερικανική ExxonMobil.
Βαρυφορτώνοντας με αυτό τον τρόπο το "καλάθι”, η τουρκική πλευρά, μπορεί να κάνει λόγο για ελληνοκυπριακές ενέργειες "που δηλητηριάζουν το κλίμα” και να ετοιμάζεται να ανταλλάξει την απόσυρση των πολεμικών της σκαφών από την θαλάσσια δικαιοδοσία της Κύπρου με το πάγωμα των αδειοδοτημένων ερευνητικών δραστηριοτήτων ή και την επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό στα τουρκικά μέτρα.
Με τα λόγια το Οζντίλ Ναμί: "Θα πρέπει να αρχίσει διάλογος με την ελληνοκυπριακή πλευρά για τα ζητήματα των υδρογονανθράκων, ώστε να επαναρχίσουν οι συνομιλίες στο Κυπριακό υπό καθορισμένο χρονοδιάγραμμα κατάληξης”.
Η απάντηση του Κύπριου κυβερνητικού εκπροσώπου Νίκου Χριστοδουλίδη ήταν ότι "η τουρκοκυπριακή ηγεσία φαίνεται να είναι διατεθειμένη, για να είναι αρεστή στην Άγκυρα και να εξυπηρετήσει τους όποιους σχεδιασμούς της Τουρκίας, να θυσιάσει όχι μόνο τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων άλλα και το ίδιο το μέλλον τους” και ότι με τους όρους που θέτει είναι ξεκάθαρη η απροθυμία της τουρκικής πλευράς για επανέναρξη των συνομιλιών. Τέλος, ο Κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος αξιολόγησε ότι οι τουρκικές προειδοποιήσεις στην ουσία είναι προειδοποιήσεις προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία, την Ιταλία, το Ισραήλ, την Αίγυπτο και φυσικά την ίδια την Ε.Ε.”.
Πηγή
See more tro-ma-ktiko.blogspot.gr
Αναρτήθηκε στις 8:34:00 μ.μ.
Για την τουρκική πλευρά το ζήτημα των υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων αποτελεί, όπως αποκαλύπτεται, τον...
μοχλό όχι απλώς για να διεκδικήσει μερίδιο από τον πλούτο του νησιού, αλλά για να προωθήσει την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το κύριο ερώτημα, πάντοτε, είναι αυτό της κυριαρχίας και όχι των μυστικών που κρύβονται κάτω από τον βυθό.
Η έρευνα και εκμετάλλευση, σε σύμπραξη με διεθνείς ενεργειακούς κολοσσούς, των υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων της Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης, θεωρήθηκε ότι θα αποτελέσει για την Κυπριακή Δημοκρατία τον τρόπο να ενισχύσει όχι μόνο την οικονομία της, αλλά και την απειλούμενη κρατική της υπόσταση.
Για την τουρκική πλευρά, ωστόσο, το ζήτημα των υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων αποτελεί, όπως αποκαλύπτεται, τον μοχλό όχι απλώς για να διεκδικήσει μερίδιο από τον πλούτο του νησιού, αλλά για να προωθήσει την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το κύριο ερώτημα, πάντοτε, είναι αυτό της κυριαρχίας και όχι των μυστικών που κρύβονται κάτω από τον βυθό.
Σε συνέντευξή του που δημοσιεύθηκε την Κυριακή στον "Φιλελεύθερο” Κύπρου ο "υπουργός Οικονομικών” των Κατεχομένων και πρώην διαπραγματευτής για το Κυπριακό, Οζντίλ Ναμί δήλωσε χαρακτηριστικά: "Οι φυσικοί πόροι της Κύπρου ανήκουν σε όλους τους Κύπριους. Επομένως και οι δύο πλευρές πρέπει συμμετέχουν σε έναν μηχανισμό που θα διασφαλίζει ότι θα έχουν λόγο και θα επωφεληθούν από αυτούς τους φυσικούς πόρους”.
Όμως η εν γένει ορθή θέση ότι όλοι οι κάτοικοι του νησιού θα πρέπει να επωφελούνται από την αξιοποίηση των πόρων του, δεν επιλύει το πολιτικό πρόβλημα της διαίρεσης της Κύπρου κατόπιν παράνομης εισβολής, ανταλλαγής πληθυσμών και συνεχιζόμενης κατοχής. Ο Οζντίλ Ναμί το προσπερνά ακριβώς με το να προτείνει είτε τη συγκρότηση, πριν από την επίλυση του Κυπριακού, του "μηχανισμού” για τον οποίο κάνει λόγο, είτε την αναβολή της αξιοποίησης των υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων όσο παραμένει το πολιτικό πρόβλημα.
Καθώς το δέλεαρ είναι μεγάλο, αντιλαμβάνεται κανείς ότι η πρόταση στην οποία κυρίως πέφτει το βάρος είναι αυτή της συνδιαχείρισης και όχι της αναβολής. "Θα πρέπει” τονίζει "να αναπαράγουμε ό,τι θα λάμβανε χώρα σε μια ομοσπονδιακή Κύπρο. Και πρέπει να το πράξουμε σήμερα. Αν επιμένουμε να εκμεταλλευθούμε τους φυσικούς πόρους πριν από μια λύση του Κυπριακού, τότε θα πρέπει να εφαρμόσουμε από σήμερα ό,τι θα συνέβαινε στο πλαίσιο μιας λύσης”.
Πρόκειται στην πραγματικότητα για πρόταση που έχει κατατεθεί ήδη το 2011 από τον τότε ηγέτη των Τουρκοκυπρίων Ντερβίς Έρογλου και αναφέρεται στην συγκρότηση μιας επιτροπής (με ίση εκπροσώπηση των δύο κοινοτήτων και υπό την προεδρία στελέχους του ΟΗΕ) η οποία θα λαμβάνει αποφάσεις για την έρευνα και εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων, χωρίς να προϋποτίθεται ή να προεξοφλείται αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από το ψευδοκράτος ή αντιστρόφως. Τα δε έσοδα θα μπορούσε να συμφωνηθεί ότι θα χρηματοδοτήσουν την επίλυση του Κυπριακού, όποτε αυτή προκύψει, ώστε να μην υπάρχουν επ' αυτού τα αναπάντητα ερωτήματα που τόσο βάρυναν στη συνείδηση των Ελληνοκυπρίων ψηφοφόρων στο δημοψήφισμα του 2004 επί του Σχεδίου Ανάν.
Με άλλα λόγια, η Κυπριακή Δημοκρατία (η οποία για την τουρκική πλευρά θεωρείται "εκλιπούσα”) θα αποποιηθεί το κυριαρχικό δικαίωμά της να λαμβάνει αποφάσεις για την αξιοποίηση του υποθαλάσσιου πλούτου της, στο όνομα ενός νέου συνεταιρισμού των δύο κοινοτήτων ο οποίος δεν έχει ακόμη προκύψει και του οποίου τα χαρακτηριστικά προκαταλαμβάνονται με κινήσεις αυτού του τύπου. Ή, εναλλακτικά, στο όνομα των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων επί του πλούτου όλου του νησιού, τα οποία προκύπτουν από τη θέση τους ως συνιδρυτικής κοινότητας ακριβώς της "εκλιπούσας” Κυπριακής Δημοκρατίας. Και όλα αυτά υπό την εγγύηση του τουρκικού πολεμικού ναυτικού το οποίο προχωρά σε παράνομες ενέργειες, οι οποίες κατά τον κ. Ναμί, ενδέχεται κάλλιστα να συνεχιστούν, ακόμη και στο θαλάσσιο οικόπεδο 10, όπου προγραμματίζει έρευνες η αμερικανική ExxonMobil.
Βαρυφορτώνοντας με αυτό τον τρόπο το "καλάθι”, η τουρκική πλευρά, μπορεί να κάνει λόγο για ελληνοκυπριακές ενέργειες "που δηλητηριάζουν το κλίμα” και να ετοιμάζεται να ανταλλάξει την απόσυρση των πολεμικών της σκαφών από την θαλάσσια δικαιοδοσία της Κύπρου με το πάγωμα των αδειοδοτημένων ερευνητικών δραστηριοτήτων ή και την επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό στα τουρκικά μέτρα.
Με τα λόγια το Οζντίλ Ναμί: "Θα πρέπει να αρχίσει διάλογος με την ελληνοκυπριακή πλευρά για τα ζητήματα των υδρογονανθράκων, ώστε να επαναρχίσουν οι συνομιλίες στο Κυπριακό υπό καθορισμένο χρονοδιάγραμμα κατάληξης”.
Η απάντηση του Κύπριου κυβερνητικού εκπροσώπου Νίκου Χριστοδουλίδη ήταν ότι "η τουρκοκυπριακή ηγεσία φαίνεται να είναι διατεθειμένη, για να είναι αρεστή στην Άγκυρα και να εξυπηρετήσει τους όποιους σχεδιασμούς της Τουρκίας, να θυσιάσει όχι μόνο τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων άλλα και το ίδιο το μέλλον τους” και ότι με τους όρους που θέτει είναι ξεκάθαρη η απροθυμία της τουρκικής πλευράς για επανέναρξη των συνομιλιών. Τέλος, ο Κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος αξιολόγησε ότι οι τουρκικές προειδοποιήσεις στην ουσία είναι προειδοποιήσεις προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία, την Ιταλία, το Ισραήλ, την Αίγυπτο και φυσικά την ίδια την Ε.Ε.”.
Πηγή
See more tro-ma-ktiko.blogspot.gr
Αναρτήθηκε στις 8:34:00 μ.μ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου