ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ · 30 ΟΚΤ. 2017
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Ήταν η πρώτη μέρα που είχαν βρεθεί στην Κωνσταντινούπολη και η μεγάλη λαχτάρα να δουν όσο πιο πολλά μπορούσαν εμποδίζονταν από ένα ψιλοβρόχι που δεν έλεγε να σταματήσει.
Ανταμείφτηκαν όμως με το προσκύνημα στον ιερό ναό της Αγίας Σοφίας, που παρά τη σκιά των τεσσάρων μιναρέδων, αναδίδει πάντα το άρωμα της μεγαλοπρεπής ελληνορθόδοξης ιστορικής ταυτότητας της.
Αφού επισκεφτήκαν και το απέναντι Σουλτάν-Αχμέτ τζαμί και παρακολουθήσαν για πρώτη φορά ένα μουσουλμανικό ναμάζι, έπρεπε να βιαστούν γιατί θα έπρεπε να φύγουν για την Άγκυρα όπου είχαν ραντεβού με ένα τρίτο συνταξιδιώτη. Έλπιζαν πως στην επιστροφή με καλύτερο καιρό θα είχαν μεγαλύτερη δυνατότητα να απολαύσουν την Βασιλίδα των Πόλεων.
Μετά από κάποια ταλαιπωρία βγήκαν έξω από τα τείχη σε ένα μεγάλο ξέφωτο όπου υπήρχαν συγκεντρωμένα όλα τα πρακτορεία των λεωφορείων που έφευγαν για την Ανατολία. Εκεί τους υποδέχτηκε μια σειρά από κράχτες, που φώναζαν με δυνατές φωνές προκαλώντας ένα κυριολεκτικό πανδαιμόνιο –Άνκαρα, Άνκαρα, Ερζερούμ, Ερζερούμ, Τραμπζόν, Τραμπζόν, Ιζμίρ, Ιζμίρ, διαλαλώντας το πρακτορείο τους λες και πουλούσαν ντομάτες ή ψάρια.
Μετά από αυτή την πρώτη έκπληξη και αφού έβγαλαν τα εισιτήρια για την Άγκυρα και επειδή το λεωφορείο έφευγε σε δυο ώρες, μπήκαν κουρασμένοι όπως ήταν σε ένα μικρό καφενείο που βρίσκονταν εκεί να πιουν το παραδοσιακό τουρκικό τσάι.
Εκεί όμως ήταν μια παρέα από Τούρκους. που μόλις τους είδαν όλως απροσδόκητα τους κάλεσαν στο τραπέζι τους να τους κεράσουν.
Μόλις κάθισαν διστακτικοί άρχισαν οι ερωτήσεις -Ίνγκιλιτς, Ίνγκιλιτς ; (Εγκλέζοι, Εγκλέζοι ;), Αλεμάν, Αλεμάν, ), (Γερμανοί, Γερμανοί ;).
Ο Μ όπως πάντα αυθόρμητος αντέτεινε -Γιουνάν, Γκουνάν.
Για λίγες στιγμές υπήρξε κάποια αμηχανία. Τότε αυτός που κάθονταν ακριβώς δίπλα του απότομα έβγαλε το σακάκι του και ξεγύμνωσε τον αριστερό του ώμο όπου φάνηκε ένα μεγάλο σημάδι, προφανώς από κάποιο τραύμα.
Αφού τον κοίταξε στα μάτια με σημασία είπε,
-Είναι από σφαίρα που με χτύπησαν στην Κύπρο το 1974.
Ένοιωσε μεγάλη έκπληξη και με ένταση περίμενε να εκδηλωθεί μια εχθρότητα σαν συνέπεια αυτής της αποκάλυψης.
Και όμως, τότε έγινε το τελείως απρόσμενο και απροσδόκητο. Ο Τούρκος τον αγκάλιασε αμέσως και μετά συγκινημένος του είπε,
-Καταραμένοι όσοι μας έστειλαν εκεί να πολεμήσουμε χωρίς την θέληση μας τα αδ…
Η παρέα στη συνέχεια φιλικοί με τους Γιουνάνλήδες, τους κέρασε διπλό τσάι και αφού τους αποχαιρέτησαν με αγκαλιές, (πάντα «αυτοί» πολύ εκδηλωτικοί), έφυγαν βράδυ για την Άγκυρα. Μια μεγάλη περιπέτεια στην Ανατολία, στην ελληνορθόδοξη Μικρά Ασία, άρχιζε με ένα πραγματικά πολύ περιπετειώδη τρόπο.
«Από τις περιπέτειες δυο Ελληνορθόδοξων προσκυνητών στην Μικρά Ασία». Περισσότερες λεπτομέρειες παραλείπονται για ευνόητους λόγους…
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
See more www.nikosxeilsadakis.gr
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Ήταν η πρώτη μέρα που είχαν βρεθεί στην Κωνσταντινούπολη και η μεγάλη λαχτάρα να δουν όσο πιο πολλά μπορούσαν εμποδίζονταν από ένα ψιλοβρόχι που δεν έλεγε να σταματήσει.
Ανταμείφτηκαν όμως με το προσκύνημα στον ιερό ναό της Αγίας Σοφίας, που παρά τη σκιά των τεσσάρων μιναρέδων, αναδίδει πάντα το άρωμα της μεγαλοπρεπής ελληνορθόδοξης ιστορικής ταυτότητας της.
Αφού επισκεφτήκαν και το απέναντι Σουλτάν-Αχμέτ τζαμί και παρακολουθήσαν για πρώτη φορά ένα μουσουλμανικό ναμάζι, έπρεπε να βιαστούν γιατί θα έπρεπε να φύγουν για την Άγκυρα όπου είχαν ραντεβού με ένα τρίτο συνταξιδιώτη. Έλπιζαν πως στην επιστροφή με καλύτερο καιρό θα είχαν μεγαλύτερη δυνατότητα να απολαύσουν την Βασιλίδα των Πόλεων.
Μετά από κάποια ταλαιπωρία βγήκαν έξω από τα τείχη σε ένα μεγάλο ξέφωτο όπου υπήρχαν συγκεντρωμένα όλα τα πρακτορεία των λεωφορείων που έφευγαν για την Ανατολία. Εκεί τους υποδέχτηκε μια σειρά από κράχτες, που φώναζαν με δυνατές φωνές προκαλώντας ένα κυριολεκτικό πανδαιμόνιο –Άνκαρα, Άνκαρα, Ερζερούμ, Ερζερούμ, Τραμπζόν, Τραμπζόν, Ιζμίρ, Ιζμίρ, διαλαλώντας το πρακτορείο τους λες και πουλούσαν ντομάτες ή ψάρια.
Μετά από αυτή την πρώτη έκπληξη και αφού έβγαλαν τα εισιτήρια για την Άγκυρα και επειδή το λεωφορείο έφευγε σε δυο ώρες, μπήκαν κουρασμένοι όπως ήταν σε ένα μικρό καφενείο που βρίσκονταν εκεί να πιουν το παραδοσιακό τουρκικό τσάι.
Εκεί όμως ήταν μια παρέα από Τούρκους. που μόλις τους είδαν όλως απροσδόκητα τους κάλεσαν στο τραπέζι τους να τους κεράσουν.
Μόλις κάθισαν διστακτικοί άρχισαν οι ερωτήσεις -Ίνγκιλιτς, Ίνγκιλιτς ; (Εγκλέζοι, Εγκλέζοι ;), Αλεμάν, Αλεμάν, ), (Γερμανοί, Γερμανοί ;).
Ο Μ όπως πάντα αυθόρμητος αντέτεινε -Γιουνάν, Γκουνάν.
Για λίγες στιγμές υπήρξε κάποια αμηχανία. Τότε αυτός που κάθονταν ακριβώς δίπλα του απότομα έβγαλε το σακάκι του και ξεγύμνωσε τον αριστερό του ώμο όπου φάνηκε ένα μεγάλο σημάδι, προφανώς από κάποιο τραύμα.
Αφού τον κοίταξε στα μάτια με σημασία είπε,
-Είναι από σφαίρα που με χτύπησαν στην Κύπρο το 1974.
Ένοιωσε μεγάλη έκπληξη και με ένταση περίμενε να εκδηλωθεί μια εχθρότητα σαν συνέπεια αυτής της αποκάλυψης.
Και όμως, τότε έγινε το τελείως απρόσμενο και απροσδόκητο. Ο Τούρκος τον αγκάλιασε αμέσως και μετά συγκινημένος του είπε,
-Καταραμένοι όσοι μας έστειλαν εκεί να πολεμήσουμε χωρίς την θέληση μας τα αδ…
Η παρέα στη συνέχεια φιλικοί με τους Γιουνάνλήδες, τους κέρασε διπλό τσάι και αφού τους αποχαιρέτησαν με αγκαλιές, (πάντα «αυτοί» πολύ εκδηλωτικοί), έφυγαν βράδυ για την Άγκυρα. Μια μεγάλη περιπέτεια στην Ανατολία, στην ελληνορθόδοξη Μικρά Ασία, άρχιζε με ένα πραγματικά πολύ περιπετειώδη τρόπο.
«Από τις περιπέτειες δυο Ελληνορθόδοξων προσκυνητών στην Μικρά Ασία». Περισσότερες λεπτομέρειες παραλείπονται για ευνόητους λόγους…
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
See more www.nikosxeilsadakis.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου