by thpapan
Ετικέτες:Στέφανος Μίλεσης
Του Στέφανου Μίλεση*…
Το 34ο Πεζικό Σύνταγμα, ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 1918, από συνενώσεις κάποιων .... ... τμημάτων του 1ου και 7ου Συντάγματος.
Έλαβε μέρος στην περίφημο μάχη του Τουλού Μπουνάρ στην οποία θριάμβευσαν τα ελληνικά όπλα, στην μάχη της Άγκυρας, ενώ στην εποποιία του Σαγγαρίου και του Εσκήρ Σεχίρ βρέθηκε στην πρώτη γραμμή.
Το όνομά του όμως συνδέθηκε με τις θρυλικές μάχες που έδωσε στην Χερσώνα της Ρωσίας, όταν συμμετείχε παρά το πλευρό των «Λευκών» (Τσαρικών στρατευμάτων) κατά των Ερυθρών.
Συνδέθηκε άρρηκτα με την ιστορία του Πειραιώς, καθώς σε αυτό τα παλαιότερα χρόνια κατατάσσονταν εκείνοι που είχαν γεννηθεί στον Πειραιά και στις Κυκλάδες (οι Αθηναίοι κατατάσσονταν στο 1ο Σύνταγμα).
Προς τιμή των πεσόντων Πειραιωτών που υπηρέτησαν στο 34ο Σύνταγμα πεζικού, το 1953 ο Δήμος Πειραιά, μετονόμασε την οδό Ντενί Κοσέν σε «34ου Συντάγματος Πεζικού».
Η έδρα του στα παλιά παραπήγματα στου Κουτσικάρι
Η έδρα του βρίσκονταν στα παλιά παραπήγματα στου Κουτσικάρι, στον σημερινό δηλαδή Κορυδαλλό, που τότε ανήκε στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιώς. Εκεί παρέμεινε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’30, όπου ανεγέρθηκαν οι νέοι στρατώνες του Συντάγματος στο Γουδί. Έκτοτε έδρευε στις νέες του εγκαταστάσεις στο Γουδί, συνέχιζε όμως να τροφοδοτείται από κατατάξεις Πειραιωτών.
Το 34ο Σύνταγμα Πεζικού ανέλαβε ηρωική δράση στην λεγομένη Εκστρατεία της Μεσημβρινής Ρωσίας που άλλοτε αποκαλείται και ως «Εκστρατεία Ουκρανίας» ή «Εκστρατεία Κριμαίας».
Από τις 21 Ιανουαρίου του 1919 οι πρώτοι Έλληνες στρατιώτες που έκαναν την εμφάνισή τους στην Ουκρανία ήταν οι άνδρες του 34ου Συντάγματος. Κατά τις αρχές Μαρτίου του 1919, το πρώτο Τάγμα του, ευρισκόμενο υπό την Διοίκηση του Ταγματάρχη Κωνσταντίνου Βλάχου (τέως Διοικητού Μεραρχίας Ηπείρου), αποκλείσθηκε στην Χερσώνα. Αποκλείσθηκε δε από 10.000 Ερυθρούς Στρατιώτες αρχηγός των οποίων ήταν ο Γρηγόριεφ.
Aδυνατούσε να κάμψει την αντίστασή του του 34ου Συντάγματος
Επί μια ολόκληρη εβδομάδα το ελληνικό Τάγμα του 34ου Συντάγματος αποτελούμενο από 23 Αξιωματικούς και 853 στρατιώτες, παρέμενε αποκλεισμένο. Πιεζόμενο διαρκώς από τους εξαγριωμένους επαναστάτες, που επιζητούσαν τη θανάτωση των εισβολέων, άνευ όρων και με την εντολή να μην συλλάβουν αιχμαλώτους. Στο μεταξύ και ενώ οι τροφές είχαν τελειώσει και οι καιρικές συνθήκες ήταν δυσμενέστατες, η αντοχή και ο ηρωισμός των ανδρών προξενούσε αιματηρές απώλειες στους Ερυθρούς. Τόσο μεγάλες ώστε ο αρχηγός τους Γρηγόριεφ, δέχθηκε να αποτραβήξει τον στρατό του, προκειμένου οι Έλληνες να αποχωρήσουν με τα όπλα τους και χωρίς να τους ενοχλήσει κανείς!
Ο Γρηγόριεφ για να δικαιολογήσει την πράξη του, την παρουσίασε ως πράξη θαυμασμού που του προξένησε ο ηρωισμός του Τάγματος, ενώ στην ουσία αδυνατούσε να κάμψει την αντίστασή τους.
Και εκεί που όλοι πίστευαν πως ο Έλληνας Διοικητής Βλάχος, θα δεχόταν την δελεαστική πρόταση του Γρηγόριεφ, διασώζοντας τους άνδρες του, εκείνος αρνήθηκε λέγοντας… «για τους Έλληνες Στρατιώτες που είναι απόγονοι του Λεωνίδα, είναι ανάξιο να εγκαταλείπουν τις θέσεις τους».
Έτσι οι επιθέσεις των Ρώσων επαναλήφθηκαν με μεγαλύτερη ορμή και ένταση, τόσες σε αριθμό που οι λιγοστοί άνδρες του Τάγματος επιδόθηκαν σε έναν απελπισμένο αγώνα εκ του συστάδην, ο οποίος έστρωσε με πτώματα τους δρόμους της Χερσώνας! Αφού έμειναν άπαντες από πολεμοφόδια ο Κωνσταντίνος Βλάχος, εξέδωσε διαταγή σύμφωνα με την οποία… «πάντες μέχρι του τελευταίου, θ΄ αποθάνωσιν αμυνόμενοι και επιτιθέμενοι δια της λόγχης».
Η σωτηρία έφθασε την τελευταία στιγμή
Η σωτηρία έφθασε την τελευταία στιγμή πριν την ολοκληρωτική εξόντωση, όταν οι επιτιθέμενοι Ερυθροί δέχθηκαν την επίθεση από το 1ο Πεζικό Σύνταγμα και αναγκάσθηκαν καθώς βρέθηκαν σε διασταυρούμενα πυρά, να ανοίξουν δίοδο από όπου διέφυγαν όσοι επέζησαν.
Το πολεμικό αυτό επεισόδιο αποτέλεσε μια από τις λαμπρότερες σελίδες δόξας του Ελληνικού Στρατού, που δεν έλαβε όμως την θέση που του αξίζει, καθώς επρόκειτο για ανάμειξη Ελλήνων σε ξένες υποθέσεις καθώς γενικότερα η Εκστρατεία στην Ουκρανία είχε επικριθεί από πολλούς.
Τμήμα του 34ου Συντάγματος Πεζικού, υπό τις διαταγές του Συνταγματάρχη Δημοσθένη Διαλέτη (γι’ αυτό και έμεινε γνωστό ως απόσπασμα Διαλέτη) αντιμετώπισε ηρωικά την επίθεση τριών Τουρκικών Μεραρχιών Πεζικού και εντός Τάγματος.
Η κρισιμότερη ημέρα της μάχης ήταν η 27η Μαρτίου 1921
Η κρισιμότερη ημέρα της μάχης ήταν η 27η Μαρτίου 1921 όταν και εδώ αποφασίζεται η δια λόγχης επίθεση, σε δυνάμεις υπέρτερες. Αποτέλεσμα της έλλειψης δύναμης ήταν ο Συνταγματάρχης Διαλέτης να ενεργήσει την τελική κρίσιμη αντεπίθεση χρησιμοποιώντας τους ιπποκόμους και τους μαγείρους!
Τιθέμενος ο ίδιος μπροστά κρατώντας ένα κομμάτι ξύλου καθώς το περίστροφό του στερείτο φυσιγγίων και ακολουθούμενος από τον ιερέα του Συντάγματος Αρχιμανδρίτη Βαλανιδιώτη που σημειωτέον έφερε τα άμφιά του και την σημαία του Συντάγματος, αναγκάζει τους Τούρκους σε υποχώρηση.
Έκτοτε κάθε 27 Μαρτίου το 34ο Σύνταγμα Πεζικού τιμούσε την μάχη του Τουλού Μπουνάρ, με κατάθεση στεφάνου σε Μνημείο που δέσποζε στο κέντρο του Στρατοπέδου.
Κάθε φορά λοιπόν εμείς οι Πειραιώτες, όταν βρισκόμαστε στην οδό 34ου Συντάγματος Πεζικού, μπορούμε έστω με μια σκέψη μας μόνο να τιμούμε εκείνους που έπεσαν, τιμώντας την Ελλάδα, το 34ο Σύνταγμα Πεζικού αλλά και την πόλη καταγωγής τους.
Μια πόλη που δυστυχώς δεν διαθέτει ούτε ένα μνημείο για το 34ο Σύνταγμα Πεζικού στο οποίο να μπορεί κάποιος να καταθέτει στεφάνι κάθε 27 Μαρτίου.
*Προέδρου Φιλολογικής Στέγης Πειραιώς
See more http://kanaliena.gr/34o-syntagma-pezikou-syntagma-ton-pireoton/?utm_campaign=shareaholic&utm_medium=facebook&utm_source=socialnetwork
Ετικέτες:Στέφανος Μίλεσης
Του Στέφανου Μίλεση*…
Το 34ο Πεζικό Σύνταγμα, ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 1918, από συνενώσεις κάποιων .... ... τμημάτων του 1ου και 7ου Συντάγματος.
Έλαβε μέρος στην περίφημο μάχη του Τουλού Μπουνάρ στην οποία θριάμβευσαν τα ελληνικά όπλα, στην μάχη της Άγκυρας, ενώ στην εποποιία του Σαγγαρίου και του Εσκήρ Σεχίρ βρέθηκε στην πρώτη γραμμή.
Το όνομά του όμως συνδέθηκε με τις θρυλικές μάχες που έδωσε στην Χερσώνα της Ρωσίας, όταν συμμετείχε παρά το πλευρό των «Λευκών» (Τσαρικών στρατευμάτων) κατά των Ερυθρών.
Συνδέθηκε άρρηκτα με την ιστορία του Πειραιώς, καθώς σε αυτό τα παλαιότερα χρόνια κατατάσσονταν εκείνοι που είχαν γεννηθεί στον Πειραιά και στις Κυκλάδες (οι Αθηναίοι κατατάσσονταν στο 1ο Σύνταγμα).
Προς τιμή των πεσόντων Πειραιωτών που υπηρέτησαν στο 34ο Σύνταγμα πεζικού, το 1953 ο Δήμος Πειραιά, μετονόμασε την οδό Ντενί Κοσέν σε «34ου Συντάγματος Πεζικού».
Η έδρα του στα παλιά παραπήγματα στου Κουτσικάρι
Η έδρα του βρίσκονταν στα παλιά παραπήγματα στου Κουτσικάρι, στον σημερινό δηλαδή Κορυδαλλό, που τότε ανήκε στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιώς. Εκεί παρέμεινε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’30, όπου ανεγέρθηκαν οι νέοι στρατώνες του Συντάγματος στο Γουδί. Έκτοτε έδρευε στις νέες του εγκαταστάσεις στο Γουδί, συνέχιζε όμως να τροφοδοτείται από κατατάξεις Πειραιωτών.
Το 34ο Σύνταγμα Πεζικού ανέλαβε ηρωική δράση στην λεγομένη Εκστρατεία της Μεσημβρινής Ρωσίας που άλλοτε αποκαλείται και ως «Εκστρατεία Ουκρανίας» ή «Εκστρατεία Κριμαίας».
Από τις 21 Ιανουαρίου του 1919 οι πρώτοι Έλληνες στρατιώτες που έκαναν την εμφάνισή τους στην Ουκρανία ήταν οι άνδρες του 34ου Συντάγματος. Κατά τις αρχές Μαρτίου του 1919, το πρώτο Τάγμα του, ευρισκόμενο υπό την Διοίκηση του Ταγματάρχη Κωνσταντίνου Βλάχου (τέως Διοικητού Μεραρχίας Ηπείρου), αποκλείσθηκε στην Χερσώνα. Αποκλείσθηκε δε από 10.000 Ερυθρούς Στρατιώτες αρχηγός των οποίων ήταν ο Γρηγόριεφ.
Aδυνατούσε να κάμψει την αντίστασή του του 34ου Συντάγματος
Επί μια ολόκληρη εβδομάδα το ελληνικό Τάγμα του 34ου Συντάγματος αποτελούμενο από 23 Αξιωματικούς και 853 στρατιώτες, παρέμενε αποκλεισμένο. Πιεζόμενο διαρκώς από τους εξαγριωμένους επαναστάτες, που επιζητούσαν τη θανάτωση των εισβολέων, άνευ όρων και με την εντολή να μην συλλάβουν αιχμαλώτους. Στο μεταξύ και ενώ οι τροφές είχαν τελειώσει και οι καιρικές συνθήκες ήταν δυσμενέστατες, η αντοχή και ο ηρωισμός των ανδρών προξενούσε αιματηρές απώλειες στους Ερυθρούς. Τόσο μεγάλες ώστε ο αρχηγός τους Γρηγόριεφ, δέχθηκε να αποτραβήξει τον στρατό του, προκειμένου οι Έλληνες να αποχωρήσουν με τα όπλα τους και χωρίς να τους ενοχλήσει κανείς!
Ο Γρηγόριεφ για να δικαιολογήσει την πράξη του, την παρουσίασε ως πράξη θαυμασμού που του προξένησε ο ηρωισμός του Τάγματος, ενώ στην ουσία αδυνατούσε να κάμψει την αντίστασή τους.
Και εκεί που όλοι πίστευαν πως ο Έλληνας Διοικητής Βλάχος, θα δεχόταν την δελεαστική πρόταση του Γρηγόριεφ, διασώζοντας τους άνδρες του, εκείνος αρνήθηκε λέγοντας… «για τους Έλληνες Στρατιώτες που είναι απόγονοι του Λεωνίδα, είναι ανάξιο να εγκαταλείπουν τις θέσεις τους».
Έτσι οι επιθέσεις των Ρώσων επαναλήφθηκαν με μεγαλύτερη ορμή και ένταση, τόσες σε αριθμό που οι λιγοστοί άνδρες του Τάγματος επιδόθηκαν σε έναν απελπισμένο αγώνα εκ του συστάδην, ο οποίος έστρωσε με πτώματα τους δρόμους της Χερσώνας! Αφού έμειναν άπαντες από πολεμοφόδια ο Κωνσταντίνος Βλάχος, εξέδωσε διαταγή σύμφωνα με την οποία… «πάντες μέχρι του τελευταίου, θ΄ αποθάνωσιν αμυνόμενοι και επιτιθέμενοι δια της λόγχης».
Η σωτηρία έφθασε την τελευταία στιγμή
Η σωτηρία έφθασε την τελευταία στιγμή πριν την ολοκληρωτική εξόντωση, όταν οι επιτιθέμενοι Ερυθροί δέχθηκαν την επίθεση από το 1ο Πεζικό Σύνταγμα και αναγκάσθηκαν καθώς βρέθηκαν σε διασταυρούμενα πυρά, να ανοίξουν δίοδο από όπου διέφυγαν όσοι επέζησαν.
Το πολεμικό αυτό επεισόδιο αποτέλεσε μια από τις λαμπρότερες σελίδες δόξας του Ελληνικού Στρατού, που δεν έλαβε όμως την θέση που του αξίζει, καθώς επρόκειτο για ανάμειξη Ελλήνων σε ξένες υποθέσεις καθώς γενικότερα η Εκστρατεία στην Ουκρανία είχε επικριθεί από πολλούς.
Τμήμα του 34ου Συντάγματος Πεζικού, υπό τις διαταγές του Συνταγματάρχη Δημοσθένη Διαλέτη (γι’ αυτό και έμεινε γνωστό ως απόσπασμα Διαλέτη) αντιμετώπισε ηρωικά την επίθεση τριών Τουρκικών Μεραρχιών Πεζικού και εντός Τάγματος.
Η κρισιμότερη ημέρα της μάχης ήταν η 27η Μαρτίου 1921
Η κρισιμότερη ημέρα της μάχης ήταν η 27η Μαρτίου 1921 όταν και εδώ αποφασίζεται η δια λόγχης επίθεση, σε δυνάμεις υπέρτερες. Αποτέλεσμα της έλλειψης δύναμης ήταν ο Συνταγματάρχης Διαλέτης να ενεργήσει την τελική κρίσιμη αντεπίθεση χρησιμοποιώντας τους ιπποκόμους και τους μαγείρους!
Τιθέμενος ο ίδιος μπροστά κρατώντας ένα κομμάτι ξύλου καθώς το περίστροφό του στερείτο φυσιγγίων και ακολουθούμενος από τον ιερέα του Συντάγματος Αρχιμανδρίτη Βαλανιδιώτη που σημειωτέον έφερε τα άμφιά του και την σημαία του Συντάγματος, αναγκάζει τους Τούρκους σε υποχώρηση.
Έκτοτε κάθε 27 Μαρτίου το 34ο Σύνταγμα Πεζικού τιμούσε την μάχη του Τουλού Μπουνάρ, με κατάθεση στεφάνου σε Μνημείο που δέσποζε στο κέντρο του Στρατοπέδου.
Κάθε φορά λοιπόν εμείς οι Πειραιώτες, όταν βρισκόμαστε στην οδό 34ου Συντάγματος Πεζικού, μπορούμε έστω με μια σκέψη μας μόνο να τιμούμε εκείνους που έπεσαν, τιμώντας την Ελλάδα, το 34ο Σύνταγμα Πεζικού αλλά και την πόλη καταγωγής τους.
Μια πόλη που δυστυχώς δεν διαθέτει ούτε ένα μνημείο για το 34ο Σύνταγμα Πεζικού στο οποίο να μπορεί κάποιος να καταθέτει στεφάνι κάθε 27 Μαρτίου.
*Προέδρου Φιλολογικής Στέγης Πειραιώς
See more http://kanaliena.gr/34o-syntagma-pezikou-syntagma-ton-pireoton/?utm_campaign=shareaholic&utm_medium=facebook&utm_source=socialnetwork
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου