Ένα πρωτοχρονιάτικο δώρο στους αναγνώστες μας: Πού πηγαίνει το Κουρδικό με την πολιτική της κυβέρνησης του ΑΚΡ;

Τη στιγμή που στην Ελλάδα τα πολιτικά κόμματα αλλά και οι πολίτες αδυνατούν να ομονοήσουν στο αυτονόητο, για να δημιουργηθεί ένα εθνικό μέτωπο για την αντιμετώπιση της κρίσης, τη στιγμή που αποχαιρετούμε ένα δύσκολο 2014 και προετοιμαζόμαστε να υποδεχτούμε ένα εξαιρετικά αβέβαιο 2015, εμείς αποφασίσαμε να μεταφράσουμε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο, το οποίο αφ' ενός μεν προσφέρουμε ως πρωτοχρονιάτικο δώρο στους αναγνώστες μας, αφ' ετέρου δε προτείνουμε στους πολιτικούς μας, οι οποίοι στην συντριπτική τους πλειονότητα περί άλλα τυρβάζουν, αλλά και στους "χρήσιμους ηλίθιους" που σπέρνουν ανοήτως το μίσος μεταξύ Ελλήνων και Κούρδων, ρίχνοντας έτσι νερό στο μύλο της τουρκικής επιθετικότητας στην Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη.

Πρόκειται για ένα άρθρο του ακαδημαϊκού Μπεκίρ Τσινάρ, το οποίο σκιαγραφεί με εξαιρετικό τρόπο την κατάσταση στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν αλλά και τις προοπτικές που υπάρχουν στην περιοχή.
Εμείς προτείνουμε σε όλους καλό και κυρίως προσεκτικό διάβασμα και ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ...

Εισαγωγή, μετάφραση και σχόλια: Σάββας Καλεντερίδης

Τα γεγονότα στο Τζίζρε και η πορεία των πραγμάτων

Του BEKIR ÇINAR*
31 Δεκεμβρίου 2014, Εφημερίδα Ζαμάν
Η διαδικασία που εγκαινίασε η κυβέρνηση του ΑΚΡ το 2009 ονομάστηκε «Άνοιγμα προς τους Κούρδους», στη συνέχεια πήρε την ονομασία «Δημοκρατικό Άνοιγμα» και τώρα «Περίοδος Επίλυσης». Πρόκειται για διαδικασία που σχετίζεται με την επίλυση του πιο σοβαρού προβλήματος που απασχολεί την Τουρκία, του Κουρδικού, και βρίσκεται σε εξέλιξη. Το διάστημα που πέρασε από την πρώτη απόπειρα μέχρι σήμερα, σύμφωνα με κάποιους έχει διανυθεί «μεγάλη απόσταση», ενώ κατ’ άλλους δεν έχει γίνει στην ουσία ούτε βήμα μπροστά.
Η τρομοκρατία που εμφανίστηκε τον 20ό αιώνα, όχι μόνο δεν εξαλείφθηκε, αλλά μετατράπηκε σε ένα πρόβλημα που θα συνεχίσει να υπάρχει ες αεί στο μέλλον. Τη δεκαετία του ’70 η τρομοκρατία ήλθε στο προσκήνιο με τη μορφή σύγκρουσης μεταξύ «δεξιών και αριστερών», τη δεκαετία του ’80 και του ’90 με τη μορφή σύγκρουσης μεταξύ «εθνικιστών και Κούρδων» και τώρα, τον 21ο αιώνα, έρχεται στο προσκήνιο η τρομοκρατία υπό μορφή σύγκρουσης μεταξύ «ισλαμιστών» και μασκοφόρων Κούρδων. Πιθανόν δε να δούμε την τρομοκρατία να εμφανίζεται και με διάφορες άλλες μορφές στο εγγύς μέλλον. Υπό την έννοια αυτή, είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο να βρεθεί μια μονοδιάστατη λύση στο πρόβλημα της τρομοκρατίας.
Η Τουρκία έβαλε από την αρχή ως στόχο την καταπολέμηση της τρομοκρατίας στη βάση της αντιμετώπισης των ένοπλων επιθέσεων του εθνικιστικού ΡΚΚ, και ποτέ δεν έκανε μια θεώρηση για τη συνολική αντιμετώπιση του θέματος.
Αυτό οφείλεται σε δυο λόγους.
Ο ένας σχετίζεται με το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια του αντιτρομοκρατικού αγώνα δημιουργήθηκε ένας μηχανισμός που εξασφάλιζε τεράστια κέρδη από τον πόλεμο, ο οποίος μηχανισμός δεν ήθελε να τελειώσει ποτέ αυτός ο πόλεμος. Με βάση υπολογισμούς του 2012, τα χρήματα που ξοδεύονται για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, ξεπερνούν τα 20 δισεκατομμύρια δολάρια σε ετήσια βάση. Εκτός αυτού, η τρομοκρατία δεν εξυπηρέτησε ποτέ τα συμφέροντα των Κούρδων. Γι’ αυτό και δεν είχε την υποστήριξη της πλειοψηφίας των Κούρδων. Τη στιγμή αυτή ούτε το ΡΚΚ ούτε οι πολιτικοί του εκπρόσωποι έχουν επαρκή στήριξη από τον κουρδικό λαό.
Ο άλλος λόγος είναι το γεγονός ότι τα ηγετικά στελέχη του ΡΚΚ δεν μπήκαν ποτέ στο στόχαστρο του τουρκικού κράτους. Με άλλα λόγια προστατεύθηκαν και υποστηρίχθηκαν, ενώ υπάρχουν μαρτυρίες ότι ορισμένα στελέχη εκπαιδεύτηκαν και υποστηρίζονται από τη ΜΙΤ. Εν κατακλείδι, στην Τουρκία το «κράτος» δεν θέλησε ποτέ να λύσει το πρόβλημα της τρομοκρατίας και ούτε θα το λύσει από τούδε και στο εξής. Όσο για τις απόπειρες που έγιναν από το 2009 μέχρι σήμερα, αυτές ήταν απλώς ελιγμοί, που υποστήριζαν την πολιτική ατζέντα του ΑΚΡ.
Με τον νόμο 6360 που πέρασε η κυβέρνηση από τη βουλή, δημιουργήθηκαν μητροπολιτικοί δήμοι σε 14 νομούς και 27 επαρχίες. Στος τοπικές εκλογές που ακολούθησαν το ΑΚΡ πήρε το αποτέλεσμα που ήθελε.

Παράλληλα, το κουρδικό κόμμα BDP κέρδισε τους μητροπολιτικούς δήμους στο Ντιγιαρμπακίρ, το Μαρντίν και το Βαν. Επειδή με βάση τον προαναφερθέντα νόμο τα όρια των μητροπολιτικών δήμων ταυτίστηκαν με τα όρια των οικείων νομών, οι αντίστοιχοι δήμαρχοι, με αυξημένες πλέον αρμοδιότητες, άρχισαν να ακυρώνουν στην πράξη τον νομάρχη και τους επάρχους που διορίζονται από το κράτος.
Εκτός από τους παραπάνω μητροπολιτικούς δήμους, το BDP κέρδισε τους δήμους των πρωτευουσών 8 νομών και 68 επαρχιών, ενώ κέρδισε και άλλους 23 δήμους κωμοπόλεων.

Μετά από αυτά τα αποτελέσματα άρχισε να συζητείται το θέμα της «αυτονομίας» στις διαπραγματεύσεις μεταξύ της κυβέρνησης και του ΡΚΚ. Είναι ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί στην περιοχή η δήλωση που έκανε ο Κούρδος βουλευτής Sırrı Süreyya Önder: “Τώρα πια το θέμα δεν είναι να μαζευτούν οι δήμαρχοι των Κουδικών πόλεων και να ανακηρύξουν την κουρδική «αυτονομία». Άλλωστε, δεν υπάρχει πλέον τέτοιο θέμα.
Η αυτονομία εγκαθίσταται στους δήμους αυτούς στην πράξη».
Μετά τις τοπικές εκλογές η κεντρική επιδίωξη της κυβέρνησης ήταν οι εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας το 2014 και πιο μετά τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών του 2015. Αυτό που παζάρευε η κυβέρνηση και στις δυο εκλογές με το ΡΚΚ, δεν ήταν η «διατήρηση της ειρήνης» αλλά το να μην διεξάγει επιχειρήσεις το ΡΚΚ εναντίον του κράτους.
Με βάση το νέο σχέδιο, στις διαπραγματεύσεις θα έβγαινε μπροστά αντί του ΡΚΚ η Ένωση Κουρδικών Κοινοτήτων (KCK), που είναι μια υπέρτερη και ευρύτερη οργάνωση, ενώ η κυβέρνηση δεν θα διεξήγαγε πλέον κρυφά τις διαπραγματεύσεις, όπως στο Όσλο, αλλά ανοικτά, μέσω των βουλευτών του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP) και η ΜΙΤ απευθείας με τον Οτζαλάν.

Το KCK μπορεί να κυρήξει την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν;
Προσπαθώντας να κρύψουν αυτά τα τετελεσμένα αλλά και τις κάθε είδους αποτυχίες τους από το λαό, ανακάλυψαν την λεγόμενη «παράλληλη δομή»*, ενώ οι ίδιοι με τις ενέργειές τους, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν τα πολιτικά τους συμφέροντα, προετοίμασαν στην ουσία και άνοιξαν το δρόμο για τα γεγονότα της 6-7 Οκτωβρίου**.
Αυτά τα γεγονότα απέδειξαν ότι το KCK (HDP, PKK), αν το θελήσει, έχει τη δυνατότητα να πυρπολήσει όλες τις πόλεις μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Το γεγονός δε ότι η κυβέρνηση και οι δυνάμεις ασφαλείας έμειναν σιωπηλοί σε αυτά τα γεγονότα, ενισχύει τις υποψίες που υπάρχουν για συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης και KCK.

Όσον αφορά στα γεγονότα στο Τζίζρε***… Η δήλωση του πρωθυπουργού Νταβούτογλου ότι «από κάποιους γίνεται μια προσπάθεια να παρουσιαστεί ότι επικρατεί χάος στο Τζίζρε», μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την ακόμα μεγαλύτερη εδραίωση του KCK στην περιοχή. Γι’ αυτό δεν θα πρέπει να δούμε τα γεγονότα στο Τζίζρε ως την αρχή αλλά ως μια προσπάθεια της συνέχισης του ελέγχου της περιοχής από το KCK.
Σε περίπτωση που το KCK πετύχει εκεί αυτό που θέλει, και κατά τα φαινόμενα θα το πετύχει, τότε το KCK θα έχει πετύχει και θα έχει εφαρμόσει στην πράξη καθεστώς αυτονομίας και στους άλλους νομούς και επαρχίες που έχει υπότον έλεγχό του μέσω των δήμων.

Τώρα αν αυτό ονομάζεται διαμελισμός ή διάλυση της Τουρκίας, είναι ένα ζήτημα που θα το συζητήσουμε μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2015. Πάντως, όλα αυτά είναι δείγματα ότι το KCK είναι στην πράξη ο ιδιοκτήτης και ο κυρίαρχος αυτής της περιοχής.
Η περίοδος που άρχισε με το «Άνοιγμα προς τους Κούρδους» το 2009, από πλευράς καταπολέμησης της τρομοκρατίας δεν είναι μια περίοδος ειρήνευσης. Ίσα-ίσα είναι μια περίοδος στην οποία μπορούν να γίνουν τα πάντα, ακόμα και ο διαμελισμός της χώρας, στην οποία φθάσαμε μόνο και μόνο επειδή το ΑΚΡ ήθελε να περάσει τη δική του πολιτική ατζέντα.
Θα πρέπει να το πούμε ξεκάθαρα. Αυτά που είναι σε εξέλιξη δεν είναι ούτε περίοδος ειρήνευσης ούτε διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κουρδικού.
Ζούμε και παρακολουθούμε ζωντανά τη διαδικασία διαμελισμού της Τουρκίας. Και αυτό γίνεται από το KCK με την υποστήριξη του AKP. Και το λέμε αυτό γιατί η Τουρκία είναι πλέον αντιμέτωπη με μια πολιτικοστρατιωτική δομή η οποία αυξάνει συνεχώς τις ένοπλες δυνάμεις της και διοικεί στην ουσία ένδεκα νομούς.
Η απομάκρυνση από την υπηρεσία έμπειρων αξιωματικών της Αστυνομίας, με την κατηγορία της συμμετοχής στην «παράλληλη δομή», έχει ως στόχο να αποδυναμωθεί και να στερηθεί το κράτος από έμπειρα στελέχη που θα αγωνιστούν για την ενότητα της χώρας, όταν θα ξεσπάσει στο μέλλον ο εμφύλιος πόλεμος, κάτι που είναι αναπόφευκτο.
Η δε κυβέρνηση, που κάθε στιγμή προσπαθεί να αποδείξει την νομιμοποίησή της υπογραμμίζοντας ότι προήλθε από τις εκλογές και αποτελεί έκφραση του λαού, στο τέλος, όταν οδηγηθούμε στον διαμελισμό, θα μας πει ότι και αυτό είναι αποτέλεσμα της βούλησης του λαού.


*Doç. Dr., Epoka Üniversitesi

*Ο όρος "παράλληλη κρατική δομή" χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση του ΑΚΡ, για να στοχοποιηθούν οι οργανώσεις του ιμάμη Γκιουλέν στην τουρκική επικράτεια, οι οποίες με σειρά επιχειρήσεων το τελευταίο δίμηνο είτε ξηλώθηκαν είτε αποδιοργανώθηκαν.
**Το διήμερο της εξέγερσης των Κούρδων (6-7 Οκτωβρίου 2014), ήταν ένα μήνυμα αλλά και μια γενική πρόβα του ΡΚΚ για την ημέρα που θα κηρύξουν την ανεξαρτησία τους.
Το διήμερο αυτό εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδοι ξεχύθηκαν στους δρόμους σε δεκάδες πόλεις και κωμοπόλεις στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν αλλά και σε μεγαλουπόλεις της Τουρκίας, πυρπολώντας περισσότερα από δυόμισι χιλιάδες δημόσια κτίρια και αγάλματα του Κεμάλ!

***Τα γεγονότα του Τζίζρε είναι συγκρούσεις που ξέσπασαν τα Χριστούγεννα μεταξύ στελεχών του ΡΚΚ και της ισλαμιστικής παρακρατικής-παραστρατιωτικής οργάνωσης-κόμματος Hüda-Par, που αποτελεί συνέχεια της ένοπλης οργάνωσης Χιζμπουλάχ, που ιδρύθηκε τη δεκαετία του '90 από την τουρκική στρατοχωροφυλακή, με σκοπό να εξοντώσει στελέχη και συμπαθούντες του ΡΚΚ.
Στις συγκρούσεις που έγιναν στο Τζίζρε, τα σκαπτικά του δήμου Τζίζρε, που ελέγχεται από το BDP, έσκαψαν τάφρους γύρω από τα σπίτια των οπαδών του Hüda-Par, τους οποίους το ΡΚΚ θεωρεί υποστηρικτές του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους, και στη συνέχεια ένοπλα τμήματα Κούρδων επιτέθηκαν εναντίον των σπιτιών των οπαδών του Hüda-Par.
Η αστυνομία δεν μπόρεσε να προσεγγίσει, γιατί τα οχήματα και οι αύρες δεν μπορούσαν να περάσουν τις τάφρους. Στις επιθέσεις πυρπολήθηκαν ορισμένα σπίτια ισλαμιστών, ενώ έχασαν τη ζωή τους ένας οπαδός του Hüda-Par και ένας Κούρδος του ΡΚΚ.
Πηγή: Ζαμάν


See more infognomonpolitics.blogspot.gr
Αναρτήθηκε από Savvas Kalenteridis στις 1/01/2015 08:00:00 π.μ.