Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ
«Φύγετε από τη γη μας, από τις ακτές μας, τη θάλασσά μας, το στάρι μας, το αλάτι μας, τις πληγές μας», φωνάζει μέσα από τα ποιήματά του ο Παλαιστίνιος ποιητής Μαχμούτ Νταρουίς, που το 1998 η Κνεσέτ, η ισραηλινή βουλή, τον θεώρησε εχθρό του κράτους του Ισραήλ και στον αποκλεισμό της Ραμάλας τού τίναξαν το σπίτι και τη βιβλιοθήκη στον αέρα.
«Μπορούμε να ζήσουμε μαζί, η πατρίδα μας είναι όλη η Γη. Οταν πεινάς δεν υπάρχει πατρίδα, κάνε με ξύλα να ανάψεις τη φωτιά σου μάνα.
Σχοινί για να απλώσεις τα ρούχα σου στην ταράτσα του σπιτιού σου». Και από την άλλη ο Μορίς μονολογεί: «Με το ξίφος θα ζούμε και με το ξίφος θα πεθάνουμε. Η αδιαφορία είναι φοβερή. Κανείς δεν είναι ένοχος στο Ισραήλ.
Ποτέ κανείς δεν φταίει στο Ισραήλ». Στο μυθιστόρημά μου με τον χαρακτηριστικό συμβολικό τίτλο «Γιουχανάν», ο Μορίς, μιλάει για γενοκτονία. Τότε ήταν η σφαγή των αμάχων στην Μπέιτ Χανούν της Γάζας. Η υπουργός Εξωτερικών την αποκάλεσε «τεχνικό λάθος», τώρα την ισοπέδωση της Σουτζάγια πώς θα την αποκαλέσει;
Υπάρχουν και στο Ισραήλ ειρηνιστές, ξεπερνούν τους 1.800, οι Ισραηλινοί στρατιώτες και αξιωματικοί που έχουν προ πολλού περάσει τον Ρουβίκωνα, λέγοντας «όχι» και μετέχουν ενεργά σε κινήσεις κατά της ισραηλινής κατοχής. Υπάρχει η κίνηση «Σπάζοντας τη σιωπή».
Υπάρχουν όμως και τα κτήνη, που ανεβαίνουν για πικ νικ στους λόφους για να απολαύσουν τους βομβαρδισμούς, τον θάνατο, των αμάχων, των μαθητών, των νοσηλευτών, των γιατρών και των ασθενών.
Είναι τόση μεγάλη η κτηνωδία τους, που μπορεί να φτάνουν και σε οργασμό.
Η Παλαιστίνη βρίσκεται υπό κατοχή και η Λωρίδα της Γάζας στενάζει από τον χρόνιο αποκλεισμό. Τι θα πρέπει να κάνουν οι Παλαιστίνιοι, να μην αγωνίζονται για την ελευθερία τους και την πατρίδα τους;
Η Χαμάς, η Φατάχ και άλλες οργανώσεις αγωνίζονται και η ενότητα που επιτεύχθη ενοχλεί το Ισραήλ και χρησιμοποιεί τη Χαμάς ως «τρομοκρατική οργάνωση» για τους βομβαρδισμούς και τη χερσαία γενικευμένη επίθεση στη Γάζα.
Πάνω από 700 είναι οι νεκροί και χιλιάδες οι τραυματίες και οι κρατούντες ανά την υφήλιο και οι διεθνείς οργανώσεις, με μεγάλη υποκρισία, «παρακαλούν» για εκεχειρία.
Τα συμφέροντα είναι μεγάλα. Γεωστρατηγικά, οικονομικά, λίγα μίλια έξω από τη Γάζα, βρέθηκε ο μεγαλύτερος αποταμιευτήρας υδρογονανθράκων. Υπάρχει εν δράσει και εν εξελίξει η γενικότερη ανάφλεξη της περιοχής, Συρία, Ιράκ και η απειλή των τζιχαντιστών για το ενιαίο αραβικό κράτος.
Αυτά ας τα αφήσουμε για τους καθηγητές-αναλυτές που έχουν σπουδάσει το Μεσανατολικό, που «φαίνεται» άλυτο, όπως και το Κυπριακό, όπου τώρα που διεξάγονται οι συνομιλίες με το περίστροφο της στρατιωτικής κατοχής της Τουρκίας, πάλι οι ισχυροί του πλανήτη εξισώνουν τον θύτη με το θύμα… «Κύπρος – Παλαιστίνη – Τουπαμάρος – Βιετκόνγκ» φωνάζανε το σύνθημα λαοί εν εγρηγόρσει για το δίκαιο και την ελευθερία.
Σήμερα, όμως, περισσεύει η αδιαφορία των πολλών και κάποιοι «απολαμβάνουν» τον θάνατο των συνανθρώπων μας. Αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας είναι έγκλημα πολέμου. Είναι ύβρις απέναντι στον ανθρωπισμό, που αν κινητοποιηθούμε μπορούμε να τη σταματήσουμε.
* Ο Δημήτρης Παπαχρήστος είναι συγγραφέας
mignatiou.com
1
Περισσότερα . infognomonpolitics.blogspot.gr
Αναρτήθηκε από Κριστιάν στις 7/27/2014 12:46:00 μ.μ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου