Βετεράνοι

https://infognomonpolitics.gr/ Ag Ch Ελλάδα , ΙΣΤΟΡΙΚΑ Γράφει ὁ Νικόλαος Καρζῆς Μετά ἀπό πάρα πολλά χρόνια ἐπανέρχεται στό προσκήνιο ἡ προπαγάνδα τοῦ γερμανοῦ πράκτορα Φρειδερίκου Θείρσιου ὁ ὁποῖος εἶχε χαρακτηρίσει ὡς δικτάτορα τόν Καποδίστρια. Ἡ προπαγάνδα τουτότε εἶχε νόημα, διότι ὁ συγκεκριμένος ἤθελε νά προλειάνει τό ἔδαφος γιά τήν θετική ὑποδοχή τοῦ Ὄθωνα στήν Ἑλλάδα. Γιά νά τό πετύχει αὐτό ἔπρεπε συκοφαντῶντας τήν προσωπικότητα τοῦ Καποδίστρια νά ἀποδομήσει τό ἔργο του. Ἐνῶ ὁ Φρειδερίκος Θείρσιος εἶχε αὐτή τή δικαιολογία, δέν μποροῦμε νά καταλάβουμε σύγχρονοι «πνευματικοί» ἄνθρωποι ποιά δικαιολογία ἔχουν ὥστε νά ἀναμασοῦν ἐπιχειρήματα πού ἡ ἱστορική ἐπιστήμη ἐδῶ καί χρόνια ἔχει καταρρίψει. Διερωτώμεθα τί θέλει ὁ κύριος Χατζῆς καί ἡ κυρία Ἀγγελοπούλου νά πετύχουν μέσω τῆς ἐπιτροπῆς 2021 υἱοθετῶντας ἀστήριχτες ἐπιστημονικά ἀπόψεις; Ἀπαντῶντας στήν θέση τῆς «Ἐπιτροπῆς 2021» ὅτι ὁ Καποδίστριας ἦταν δικτάτορας,μή δημοκράτης καίὅτι ἀντιπαθοῦσε τά συντάγματα,θά θέλαμε χρη

https://www.newsit.gr/ Ο θάνατος του Καραϊσκάκη, Αθήνα, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο. Μια από τις ποιο φρικτές σελίδες του αγώνα του 1821, όταν ο Γεώργιος Καραϊσκάκης όχι μόνο δικάστηκε από άλλος Έλληνες για προδοσία, αλλά καταδικάστηκε κιόλας. Απειλές, ψευδομάρτυρες, συνωμοσίες και κομματικά πάθη, απέναντι σ’ έναν από τους πιο αγνούς αγωνιστές της επανάστασης. Την 1η Απριλίου 1824, στην εκκλησία της Παναγιάς στο Αιτωλικό, γίνεται μια δίκη στην οποία τα σχολικά εγχειρίδια της ιστορίας μας προτιμούν να μην αναφέρονται. Κατηγορούμενος ήταν ένας από τους αγνότερους και σπουδαιότερους αγωνιστές της επανάστασης του 1821, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Δεν τον δίκαζαν Τούρκοι στους οποίους είχε ήδη κάνει φοβερή ζημιά, αλλά ένα έκτακτο στρατοδικείο που αποτελούνταν από Έλληνες. Απέναντι του ως κατήγοροι στέκονται οι στρατηγοί Νότης Μπότσαρης, Νικόλαος Στουρνάρης, Γιώργος Τσόγκας, Δήμος Σκαλτσάς, Αλέξιος Βλαχόπουλος, Δημήτρης Μακρής, Γιάννης Γιολδάσης και κάμποσοι μικροί και μεγαλύτεροι οπλαρχηγο

https://www.onalert.gr 1821: Η Μάχη της Αλαμάνας. Οι ελληνικές επαναστατικές δυνάμεις υπό τους Δυοβουνιώτη, Πανουργιά και Διάκο αντιμετωπίζουν στη γέφυρα της Αλαμάνας (περιοχή Θερμοπυλών) τις υπέρτερες οθωμανικές ορδές του Ομέρ Βρυώνη και του Κιοσέ Μεχμέτ και ηττώνται. 1827: Πεθαίνει ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης. Δευτερόλεπτα προτού υποκύψει στο μοιραίο χτύπημα που δέχτηκε την προηγούμενη μέρα στο Φάληρο, εξέφρασε την πεποίθηση ότι πυροβολήθηκε από «φίλιο» χέρι. 1882: Αρχίζουν οι εργασίες διάνοιξης του Ισθμού της Κορίνθου. 1910: Με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Λάρισας, 25 αγρότες και αγρότισσες παραπέμπονται να δικαστούν για τα αιματηρά γεγονότα της εξέγερσης στο Κιλελέρ. 1923: Ο Ιωσήφ Στάλιν εγκαινιάζει τον υπόγειο σιδηρόδρομο της Μόσχας. 1935: Αρχίζει η δίκη των εμπλεκομένων στο βενιζελικό κίνημα της 1ης Μαρτίου. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Νικόλαος Πλάστήρας καταδικάζονται ερήμην σε θάνατο. Οι αντιβενιζελικοί παίρνουν το αίμα

https://infognomonpolitics.gr skal Η Μόσχω Τζαβέλλα (1750-1804) ήταν γυναίκα του περίφημου πολέμαρχου του Σουλίου και εθνικού ήρωα Λάμπρου Τζαβέλλα. Ξακουστή για τον ηρωισμό της, πέρασε στην Ιστορία του έθνους μας και έμεινε ζωντανή μέσα από την παράδοση τα δημοτικά μας τραγούδια. Πολυτραγουδισμένη για το απαράμιλλο θάρρος της, την αγάπη της για την Πατρίδα και την ανιδιοτέλειά της. Ήταν μητέρα τεσσάρων παιδιών. Του πρωτότοκου Φώτου Τζαβέλλα πολέμαρχου του Σουλίου ο οποίος δηλητηριασθείς από τον Αλή πασά πέθανε στην Κέρκυρα το 1809, του Γεωργάκη Τζαβέλλα που εφονεύθη στο Σούλι, του Ζυγούρη Τζαβέλλα που εφονεύθη στην Καλλιακούδα το 1823 και της Σόφω Τζαβέλλα η οποία επληγώθη σοβαρά στον δεξί της μάτι κατά την δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου. Η Μόσχω Τζαβέλλα ανέλαβε καπετάνισσα του Σουλίου μετά τον θάνατο του Λάμπρου, και συμμετείχε στις αποφάσεις της Δημογεροντίας των Σουλιωτών. Η δράση της κορυφώνεται στη μεγάλη μάχη που διεξήχθη στις 20 Ιουλίου του 1792 με πο

https://infognomonpolitics.gr/ skal Ο Κυριάκος Μπασδέκης έχοντας σπάνια ηγετικά προσόντα και μεγάλη ανδρεία είναι από τους πρώτους που μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Άνθιμο Γαζή. Το 1817 ο Γαζής επιστρέφει στις Μηλιές ως απεσταλμένος της Αρχής για να προετοιμάσει την Επανάσταση. Στις 10 Απριλίου 1821 οι Φιλικοί του Πηλίου μαζεύτηκαν στις Μηλιές στο σπίτι του Γιάννη Δήμου. Εκεί αποφάσισαν την έναρξη της Επανάστασης και ορίστηκε Στρατιωτικός Αρχηγός ο Κυριάκος Μπασδέκης. Μέρες αργότερα οι Ζαγοριανοί υπό την αρχηγία του οπλαρχηγού τους συγκεντρώθηκαν – στις 5 Μαΐου του 1821 – στου Μπασδέκη το καλύβι (σημερινό “Χάνι του Ζήση”) και με την συμμετοχή του Φιλίππου Ιωάννου κατέβηκαν νοτιότερα και αφού συνδέθηκαν με τους πολεμιστές των άλλων χωριών, περίμεναν το σύνθημα του Άνθιμου Γαζή. Επτά υδραίικα και σπετσιώτικα πλοία, με επικεφαλής τον πλοίαρχο Αναστάσιο Τσαμαδό, μπήκαν στον Παγασητικό, έπιασαν στα Λεχώνια, (Πλατανίδια) ξεφόρτωσαν όπλα και και μπάλες για τα κανόνια κι έκανα

https://infognomonpolitics.gr skal Ο Καραϊσκάκης λαβωμένος. Πίνακας του Ιταλού ζωγράφου A. De Feoli. Ο «γιος της καλογριάς», Γεώργιος Καραϊσκάκης (1782-1827), υπήρξε μαζί με τον Κολοκοτρώνη και τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, ένας από τους μεγαλύτερους ηγέτες της Επανάστασης. Συμμετείχε σε αναρίθμητες μάχες και χτυπήθηκε θανάσιμα στην μάχη του Φαλήρου στις 22 Απριλίου 1827. Πέθανε τα ξημερώματα της επόμενης μέρας, περιβαλλόμενος από τους συναγωνιστές του. (αρχές του 19ου αιώνα, πίνακας του Ιταλού ζωγράφου A. De Feoli) Ακολουθεί αφιέρωμα των Νέων στον μεγάλο οπλαρχηγό της Επανάστασης του 1821 Γεώργιος Καραϊσκάκης Ο αθυρόστομος γιος της καλογριάς, που έγινε αρχιστράτηγος των Ελλήνων. Από το Μαυρομάτι των Αγράφων έως τη Μάχη τη Φαλήρου. Νόθος γιος της Ζωής Ντιμισκή και – κατά πάσα πιθανότητα – του αρματολού Δημήτρη Ίσκου ή Καραΐσκου, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης έμελλε να αποτελέσει μια από τις κεντρικότερες φιγούρες της Επανάστασης του 1821. Εκτός από την πατρότητά του, αμ

https://infognomonpolitics.gr/ ΧΑΚ Ο Γάλλος φιλέλληνας Olivier Voutier, μετά το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης, παραιτήθηκε από το γαλλικό ναυτικό, προκειμένου να έρθει στην Ελλάδα και να λάβει μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις στο πλευρό των επαναστατημένων Ελλήνων. Τις αναμνήσεις του από τον ελληνικό αγώνα της ανεξαρτησίας καταγράφει στα απομνημονεύματά του. Όταν κηρύχθηκε η Επανάσταση, ο Βουτιερ ήταν μαθητής σε ναυτική σχολή της πατρίδας του και ειδικευόταν ταυτόχρονα στο πυροβολικό. Υπήρξε ένας από τους πρώτους φιλέλληνες που ήρθαν στην επαναστατημένη Ελλάδα. Στην έφοδο που έκαναν κατά του Ναυπλίου, ο Βουτιερ προσπάθησε να καταλάβει το Μπούρτζι. Οι ναύτες του όμως έκαναν θόρυβο, τους αντιλήφθηκαν οι Τούρκοι και το σχέδιό του απέτυχε. Το 1822 κανονιοβόλησε τους Τούρκους στην Ακρόπολη ως αρχιπυροβολητής. Πριν όμως παραδοθεί η Ακρόπολη στους Έλληνες, έφυγε για τη Γαλλία απ’ όπου ξαναγύρισε το 1826, πολεμώντας πάντοτε για τα ελληνικά δίκαια. Υπασπιστής του Μαυροκορδ

https://infognomonpolitics.gr Ag Ch Ελλάδα , ΙΣΤΟΡΙΚΑ Οι μάχες στην ευρύτερη περιοχή της Ρούμελης εσήμαναν το τέλος της τουρκικής κατοχής στη Στερεά Ελλάδα, στην οποία οι τούρκοι κατείχαν μόνο τα φρούρια της Ναυπάκτου, του Αντιρρίου, και του Μεσολογγίου, και την ανατροπή των ανθελληνικών σχεδίων για τον περιορισμό του ελεύθερου ελληνικού κράτους σε μόνη την Πελοπόννησο με τον καθορισμό ως οριοθετικής γραμμής του Ισθμού της Κορίνθου. Γι αυτό και η μεγάλη στρατιωτική πίεση ασκήθηκε το 1828 και στις αρχές του 1829, ενόψει των διπλωματικών ζυμώσεων, που είχαν αρχίσει το 1827, για να δημιουργηθούν τετελεσμένα γεγονότα με στρατιωτικά μέσα. Στα μέσα αυτά περιλαμβάνεται και η εκστρατεία κατά της Ναυπάκτου, που θεωρείταν το προπύργιο και η κατοχή της θα εβάρυνε στην απόφαση τω προστάτηδων δυνάμεων, για τον καθορισμό των ορίων του νέου ελληνικού κράτους. Στις 25 Φεβρουαρίου 1829, ο πληρεξούσιος τοποτηρητής του Κυβερνήτη στην περιοχή μας Αυγουστίνος Καποδίστριας διέταξε τον αποκλεισμό των

https://infognomonpolitics.gr ΧΑΚ Η πολιτική οργάνωση του αγώνα : Β΄ Εθνοσυνέλευση, 1823, Άστρος. Η Β’ Εθνοσυνέλευση (1823) συνήλθε στο Άστρος της Αρκαδίας. Στην Εθνοσυνέλευση αυτή ψηφίστηκε Σύνταγμα (αναθεωρήθηκε το προηγούμενο Σύνταγμα της Επιδαύρου) και αποφασίστηκε να καταργηθούν οι τοπικές κυβερνήσεις, προκειμένου να ενισχυθεί η κεντρική διοίκηση. Ένα από τα σημαντικά σημεία της Δεύτερης Εθνοσυνέλευσης είναι η κατάργηση της αρχιστρατηγίας, απόφαση που αν και χωρίς αναφορά στο όνομά του, κατάργησε τη θέση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Σημαντικό είναι επίσης το καταληκτικό κείμενο της Εθνοσυνέλευσης όπου γίνεται επαναδιακήρυξη της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της απόφασης για συνέχιση της Επανάστασης με κάθε θυσία. Αυτή η διακήρυξη αρχίζει με τις φράσεις: «Τρίτον ήδη χρόνον διαρκεί ο υπέρ ανεξαρτησίας εθνικός των Ελλήνων πόλεμος και ο τύραννος ούτε κατά γην ούτε κατά θάλασσαν ηυδοκίμησεν. Ενώ δε αι τυραννοκτόνοι χείρες των Ελλήνων έπεμψαν μυριάδας Τούρκους εις άδου, και φρούρια

https://infognomonpolitics.gr ΧΑΚ Ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, που έδρασε στην Πελοπόννησο και εξ αυτού του λόγου είναι γνωστός και ως «Γέρος του Μωριά». Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε «εις τα 1770, Απριλίου 3, την Δευτέρα της Λαμπρής… εις ένα βουνό, εις ένα δέντρο αποκάτω, εις την παλαιάν Μεσσηνίαν, ονομαζόμενον Ραμαβούνι», όπως αναφέρει στα Απομνημονεύματά του. Ήταν γιος του κλεφτοκαπετάνιου Κωνσταντή Κολοκοτρώνη (1747-1780) από το Λιμποβίσι Αρκαδίας και της Γεωργίτσας Κωτσάκη, κόρης προεστού από την Αλωνίσταινα Αρκαδίας. Η οικογένεια των Κολοκοτρωναίων από το 16ο αιώνα, που εμφανίζεται στο προσκήνιο της ιστορίας, βρίσκεται σε αδιάκοπο πόλεμο με τους Τούρκους. Μονάχα από το 1762 έως το 1806, 70 Κολοκοτρωναίοι εξοντώθηκαν από τους κατακτητές. Το 1780, ήταν 10 ετών, όταν ο πατέρας του σκοτώθηκε από τους Τούρκους, ένα γεγονός που σημάδεψε τη ζωή του. Στα 17 του έγινε οπλαρχηγός του Λεονταρίου και στα 20 του νυμφεύτηκε την κόρη του τοπικού προεστού Αικατερίνη Καρο

https://infognomonpolitics.gr Ag Ch Ελλάδα , Τουρκία Στις 31 Μαρτίου του 1833, ο Τούρκος φρούραρχος των Αθηνών Οσμάν Εφέντης παραδίδει την Ακρόπολη στον Βαυαρό ταγματάρχη Πάλιγκαν και στον υπολοχαγό Χριστόφορο Νέζερ. Οι Οθωμανοί αποχωρούν οριστικά από την Αθήνα και οι καμπάνες των εκκλησιών αρχίζουν να ηχούν, με πρώτη εκείνη του Αγίου Νικολάου του Ραγκαβά στα Αναφιώτικα της Πλάκας. Το 1832 ο Νέζερ εντάχθηκε στο βαυαρικό τάγμα «Όθων Βασιλεύς των Ελλήνων» που έφτασε στην Ελλάδα το 1833 μαζί με το νεαρό Βασιλιά. Έχοντας την εύνοια του Όθωνα ο Νέζερ έγινε γρήγορα υπολοχαγός, βοηθός του ταγματάρχη Πάλλιγκεν και σημαιοφόρος του τάγματος. Με απόφαση του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων Ιάκωβου Νερουλού ορίστηκε πρώτος χριστιανός φρούραρχος της πόλης του Κέκροπα. Την επόμενη ημέρα το πρωί από την παράδοση της Ακρόπολης στους Βαυαρούς, ξημερώματα, ένας Χιώτης καραβοκύρης που τον έλεγαν Δημήτρη, ανέβηκε με το γιό του τον Ιερό Βράχο κρατώντας στο χέρι του ένα κοντάρι, όπου πάνω του ή

https://infognomonpolitics.gr ΧΑΚ Η εκδήλωση των επαναστατικών γεγονότων «φθίνοντος του Μαρτίου» του 1821 στη Λιβαδειά υπήρξε καίριας σημασίας για την επέκταση και την εδραίωση της εξέγερσης των Ελλήνων που είχε κατασταλεί μεν στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες αλλά είχε αναζωπυρωθεί με μεγάλη ένταση στην Πελοπόννησο. Δεν ήταν δυνατόν να γίνει αλλιώς καθώς η Λιβαδειά ήδη από τις αρχές του 18ου αιώνα έχει εξελιχθεί στη σημαντικότερη πόλη της Στερεάς Ελλάδας, της Αθήνας περιλαμβανομένης, και αντίστοιχα εξαιρετικά σπουδαία ήταν η πολιτική, στρατιωτική και συμβολική της σημασία για την επιτυχία της Επανάστασης. Η Γκιαούρ Λιβαδειά -όπως την αποκαλούσαν οι ίδιοι οι Οθωμανοί- στην έναρξη του Αγώνα της Ανεξαρτησίας είχε 10.000 Ελληνες κατοίκους, οι οποίοι επιδίδονταν με ξεχωριστή επιτυχία στο εμπόριο, τη γεωργία και τη βιοτεχνία. Επιπροσθέτως στη Λιβαδειά οι προεστοί -τα θρυλικά καλπάκια της Λιβαδειάς- είχαν επιδείξει ενότητα, μετριοπάθεια, σωφροσύνη, ευελιξία και σοβαρές διπλωματικές ικαν

https://infognomonpolitics.gr skal «Δεν ξέρω ‘γώ να τσακάω τ’ μέση μ’» Του Σάββα Καλεντερίδη Ο Στρατηγός Δημήτρης Μακρής, ήταν ένας από τους ήρωες της Εθνικής Παλιγγενεσίας, ο απροσκύνητος κλέφτης του Ζυγού Αιτωλοακαρνανίας! Υπήρξε από τους σημαντικότερους οπλαρχηγούς του Αγώνα, στην περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας και από εκείνους που δεν εξαργύρωσε τους αγώνες του με υλικά, μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Μετά την Απελευθέρωση, έζησε την υπόλοιπη ζωή του μεταξύ Μεσολογγίου και Ζυγού, με τους ανθρώπους που μοιράστηκε τους σκληρούς και αιματηρούς για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού και όχι δεσποτείας. Δεν δέχτηκε αξιώματα και άλλους τίτλους, εκτός από εκείνον που δικαιούνταν, του Καπετάνιου του Μεσολογγίου. Έμεινε έτσι απροσκήνυτος σ’ ολόκληρη τη ζωή του. Μάλιστα, κάποια στιγμή, όταν ο νεαρός Βασιλιάς Όθων αποφάσισε να διορίσει Υπασπιστή του έναν Απροσκύνητο Πολέμαρχο της Επανάστασης και τον κάλεσε στα Ανάκτορα για να του ανακοινώσει ότι τον επέλεξε για τη θέση

https://infognomonpolitics.gr Ag Ch Ελλάδα , ΙΣΤΟΡΙΚΑ Του Παναγιώτη ‘Ηφαιστου Ο αγώνας ελευθερίας των Ελλήνων του 1821 που συμβολίζεται με την αξίωση εθνικής ανεξαρτησίας, πρωτοπόρησε. Αυτό επειδή αφενός κατά την διάρκεια του συστήματος ισορροπίας δυνάμεων από τον 16ο μέχρι τον 19ο αιώνα κυριαρχούσαν κριτήρια και παράγοντες που αφορούσαν τους ηγεμονικούς ανταγωνισμούς και αφετέρου επειδή ο πλανήτης είχε κυριολεκτικά καταπλακωθεί από το φαινόμενο της αποικιοκρατίας. Ταυτόχρονα, η Επανάσταση των Ελλήνων που αξίωναν όχι μόνο ελευθερία αλλά και δημοκρατική συγκρότηση σύμφωνα με τις οικουμενικές διαχρονικές Ελληνικές πολιτικές παραδόσεις άρχισε μόλις έξι χρόνια μετά το Κογκρέσο της Βιέννης όταν οι ηγεμονικές δυνάμεις αποφάσισαν «όχι Επαναστάσεις όχι δημοκρατία». Θα επιχειρηθεί με συντομία να γίνει αναφορά σε συγκεκριμένα πράγματα που αφορούν σημαντικά το πώς θα είναι το νεοελληνικό κράτος μετά το τέλος της πανδημίας κορονοϊού: 1. Ποιες είναι οι προεκτάσεις της πανδημίας. 2. Π

https://infognomonpolitics.gr Ag Ch ΙΣΤΟΡΙΚΑ του Χρόνη Βάρσου, Φιλολόγου-Ιστορικού Ερευνητή Η ευρύτερη εθνο-αποδομητική τάση των τελευταίων δεκαετιών έχει οδηγήσει σταθερά σε μια μυωπική και εμμονική προσέγγιση των γεγονότων του 1821-1829 που τείνει να καταστεί κυρίαρχη, υποβαθμίζοντας συνειδητά τον στρατιωτικό παράγοντα στην εξέλιξη της Ελληνικής Επανάστασης. Έντονα – έως μονομερώς – προβάλλεται μέσω των μηχανισμών αναπαραγωγής της κυρίαρχης εθνομηδενιστικής ιδεολογίας (σχολική εκπαίδευση, πανεπιστήμια, ΜΜΕ και δημοσιογραφικό κόσμο) ο διπλωματικός και πολιτικός παράγοντας ως ο αποκλειστικά καθοριστικός για την ευτυχή κατάληξη του 9ετούς αιματηρού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Αναδεικνύεται σε «σωτήρια» η παρέμβαση των δυτικών δυνάμεων που λίγο πολύ «χάρισαν» ως δώρο την ελευθερία στους «απολίτιστους και καθυστερημένους ραγιάδες», ιδίως με τη ναυμαχία του Ναβαρίνου (8/20 Οκτωβρίου 1827). Ταυτόχρονα παραγνωρίζεται συστηματικά, για προφανείς λόγους, η καθοριστική συμβολή του Ρωσ